De start van een goede ontwikkeling van je kind, begint bij een veilige hechting. Die begint al vanaf de dag van de conceptie! Vanaf die dag tot ongeveer de 2e verjaardag van je kind wordt een belangrijke basis gelegd.
Veilige hechting ontstaat als er door een kleine groep vaste verzorgers met aandacht op een baby wordt gereageerd. Dit kunnen ook andere mensen zijn naast de ouder(s). De baby moet de zekerheid krijgen dat degenen van wie zij afhankelijk is, er altijd en consequent voor haar zijn. Dan bouwt zij vertrouwen op, voelt zich veilig, en kan zich ontwikkelen. Het betekent niet dat je 24/7 meteen op elk signaal van je kind moet reageren. Op afstand je stem laten horen, en zeggen dat je er zo aankomt, helpt bv om de tijd te overbruggen.
Een baby kan zich hechten aan meerdere mensen. Zo rond een maand of acht kan ze zich hechten aan 5-6 personen. Een fijne kinderopvang bijvoorbeeld, waar je baby zich kan hechten aan vaste medewerkers is een prima aanvulling op de aanwezigheid van ouders. Je ervaart dan dat je kind zich prettig en vertrouwd voelt bij een ander, doordat het de armpjes uitstrekt, gaat lachen, en geknuffeld wil worden. In een veilige opvoedsituatie geven voorspelbaarheid en duidelijke kaders een kind ook zekerheid. Een kind wat goed gehecht is, ervaart een basisveiligheid, waardoor er ruimte is om zich te ontwikkelen.
Hoe verloopt hechting globaal?
0-3 maanden: baby’s reageren op iedereen die hen liefde en aandacht geeft. Door een glimlachje roepen ze een positieve reactie en gevoel op. Ook begint de baby vanaf de geboorte gezicht, stem, geur van vaste verzorgers te herkennen. Hiermee leggen ze de basis voor versterken van de hechting.
3-7 maanden: kinderen ontwikkelen nu een voorkeur, vooral voor de mensen die veel tijd met hen doorbrengen, en reageren op hun signalen/ het contact met hen zoeken.
7-12 maanden: kinderen ontwikkelen een nog duidelijker voorkeur voor mensen. Ze worden meer ‘eenkennig’. Ze willen niet meer door iedereen worden aangeraakt of opgetild. Ook ontwikkelen ze het gevoel van angst dat een vaste persoon die weg gaat, hen zal verlaten. In deze fase van ‘scheidingsangst’ leren kinderen langzaamaan dat iemand die weg gaat ook weer terugkomt.
12-24 maanden: kinderen ontwikkelen steeds meer een ‘ik-besef’. Ze ontdekken dat ze zelf iemand zijn, los van een ander. Kinderen worden hierdoor steeds onafhankelijker, en dat kan ook spannend zijn. Ze hebben de steun van degenen aan wie ze zich hebben gehecht hard nodig.
